İSLAMİYET NİÇİN EN BÜYÜK DİNDİR?

Müslümanlık, Hıristiyanlık ve Musevilik yaşayan semâvî dinlerdir. Üçü de ilâhidir, üçü de "Tek Allah İnancı"nı telkin eder. İman esaslarında aralarında bü­yük beraberlikler var. öyleyse İslâmiyet niçin tek doğru yoldur da, Hıristiyanlık ve Musevilik hak dinler değil­dirler? Bu sualler din öğrenimi görmemiş bulunanlar, özellikle de gençler tarafından sık sık sorulmaktadır.

İlâhî dinler, insanların dünya ve ahirette huzur ve saa­dete ulaşabilmeleri için, C. Allah tarafından peygamberler vasıtasıyla gönderilen ilâhi esaslardır. İlk peygamber Hz. Adem'den son peygamber Hz. Muhammed (S.A.V.)'-e kadar tarihin muhtelif devirlerinde gelen çok sayıda peygamber tarafından insanlara "tebliğ" edilmişlerdir. Hükümleri "Suhuf" denilen 100 küçük kitapla 4 büyük -ilâhi kitapta toplanmıştır. Bütün ilâhî dinler, asılları ba­kımından "Müslümanlık" adını alırlar.

"Tek Allah'a İman", "İbadet", "Peygamber, Melek, İlâhî Kitap İnancı", "Akla ve Tabiata Uygunluk", "Kardeşlik, Müsavat, Adalet ve Amme Menfaati Hede­fi", "Ahiret Mes'ûliyeti" ilâhî dinlerin mümeyyiz vasıf­landır.

Aslı "Müslümanlık" olan Musevîliğin bu adı alması, bu dini tebliğ eden Hz. Musa'nın ismine nisbet edilmesindendir. Hıristiyanlığa bu adm verilmesi de, Hz. İsa'­nın Yunanca adı olan "Hristos"a nisbet edilmesindendir. İslâmiyet ismi ise Kur'ân-ı Kerim'de geçen "İslâm" kelimesinden (A.İmran: 19) gelmektedir.

Farklılığın sebebi, Musevîlik ve Hıristiyanlığın zaman­larını tamamlamaları ve C. Hak tarafından gönderilen son cihanşümul dinin   ' 'İslâmiyet" olmasıdır. Musevîlik, C. Hak tarafından Israiloğulları'na gönderilmiş "hak" bir din iken, zamanını tamamlamış; aslı tahrif edilmiş; hükümleri içerisine kul sözleri, kul iradesi girmiş; muharref bir din haline gelmiştir.

Bugün mevcut "Tevrat" nüshaları, Hz. Musa'ya inzal buyurularn "Tevrat" değildirler. Musevîlik zamanla İsrailoğulları'nın "Millî Din'i olmuş, cihanşümûllüğünü kaybetmiştir.

Hıristiyanlık da aslında bir "Hak Din"dir. Hz. İsa Aleyhisselâm, Kur'ân-ı Kerim'de adı geçen "Ul'ül-azm" peygamberlerdendir. Hz. Musa'ya gönderilen “Tevrat”ı tasdik etmiş; kendisinden sonra gelecek ve ismi "Ahmet" olan "Ahirzaman Peygamberi"ni de müjdelemiştir. Kur'ân-ı Kerim ve hadîslerde Hz. İsa hakkında geniş bilgiler vardır.

Hz. İsa Aleyhisselâm daha hayatta iken en yakınlarının ihanetleri ile karşılaşmıştır. Onu havarilerinden "Judas"ın ihbarı ile "çarmıha" davet eden ihanetler zinciri dünyada da, dünyadan ayrıldıktan sonra da devam etmistir. "Uruc"undan hemen sonra onun tebliğ ettiği tek İncil yerine havarilerinden 4'ü ayrı birer İncil yazmışlar; İncil'lerin sayısı giderek 60'ı bulmuştur. Yüzyıllardan sonra Luther 60'a varan bu sayıyı 4’e indirmiştir ama gerçek nüsha bir türlü bulunamamıştır. Böylece insanlık "ilâhi Kitap" sahibi bir peygamberin tebliğinden mahrum kalmıştır. Bu kitap çokluğu giderek "mezhep" çokluğuna, kanlı mezhep kavgalarına dönüşmüştür. Katoliklik katılaşması, Protestanlık tepkisi bu ateşi bugün de sürdürmektedir. Hıristiyanlığın iman ve ibadet esaslarında mevcut gayrımâkûl hükümler, bu hak dine sonradan sokulan kul sözleri ve hurafelerdir.