Kahrımız Zalimlere, Duamız Mazlumlaradır..

Bir Zulüm Coğrafyasının Kaderi:

Libya ile Tunus arasındaki topraklarda M.Ö. 5'inci yüzyılda bir “Kartaca Medeniyeti” vardı. Yerli Libyalıların insan kanı tatmamış asaletleri ile girişken, atılgan ve denizci Fenikelilerin karı­şıp birleşmesinden doğan bu çalışkan millet, Mağrib'in iç kısımlarına kadar genişleyen ileri bir medeniyet, güneşli bir ülke kurmuşlardı. O çağın en ileri ülkesi.. İnsanoğlunun “bilmezlik” ve “re­havet” kabuğunu kırıp, toprağa attığı medeniyet tohumunun gonca gonca yeşermeye başladığı ışık­lı bir ülke... Gemi tezgâhlarından okyanuslar ötesi kesitlere; su kanallarından yeni zirai usullere kadar..

Ama hayır!. İnsanlığın kaderi değişmiyor. Nerede bir “iyileşme” varsa, “kötü”lerin o iyiler üzerine üşüşmeleri gecikmiyor. İnsanlığın kaderi bu!. Nitekim, Kartaca'da yükselen bu ileri mede­niyet hamlesi, “Roma” ve “Eski Yunan”ın em­peryalist ihtiraslarını kamçıladı..

Toprağı yeşerten; insanlığın ilk ve son ana besini mübarek buğdayın zümrüt yeşili, altın sa­rısı destanını bu cennet toprakları işleyerek ya­zan; arzın derinliklerini ve uçsuz bucaksız deni­zin karanlıklarını fetheden bu çalışkan millet, Roma'nın silâhlandırdığı barbar sürülerinin in­san kanına susamış hançerinden kurtulabilseydi, insanlık daha o zamandan belki de uzayı fetih çağının yolunu açan bir ileri medeniyet atılımı yapabilecekti...

Olmadı!.

“Delenda Est Carthago” yani “Kartaca imha edilmelidir”; bu emir, Romalı kumandan “Caton” tarafından, genç ve masum Kartaca üzerine sevkedilen barbar orduların kalkan ve miğferlerine kazındı. İleriki yüzyıllarda bir peygamberi çar­mıha germeye yeltenen el, daha o zamandan, cür'et ve cinayette zirveye ulaştı.

..Ve Hz. İsa Aleyhisselâm'ın doğumundan mukaddem 5 ve 2'nci yüzyıllar arasındaki yıllarda, Akdeniz'in bu münbit sahillerinde ümitle açan rengârenk medeniyet bahçesinin “talan”ı sergilendi..Emperyalist orduların atlarının ayakları altında talan edilen sadece buğday başakları değil, insanlığın daha bu ilk çağlarda yeşertebildiği ümitlerdi.

Libya-Tunus arasındaki topraklarda bugün “Kartaca Medeniyeti”nin yıkıntılarını bile bulmak mümkün değildir..İnsanlığın “sulh” ve süku­nuna saplanan hançer öylesine bir kararlılıkla kullanıldı ki, mazlum Kartaca'nın yüzyıllarını ve­rerek kurduğu medeniyet, üzerinden çekirge sü­rüleri geçmiş buğday tarlaları gibi, yürek paralayıcı bir enkaz yığını haline geldi. Sokaklar ce­setlerle, toprak kan birikintileriyle doldu. İnsanlık tarihinin bu kara sayfasını “Appianus”un dra­matik tasvirlerinden okuyanlar, cehennemi yangını görmemek; masum insanların canhıraş çığlıklarını duymamak; sokakları dolduran kan ve ceset kokularını hissetmemek için gözlerini ka­patır, kulak ve burunlarını tıkarlar..

1, 2 ve 3'üncü Pön Savaşları bu dramı sergiler.

Kuru toprakları yeşertip, dünyanın en münbit buğday tarlaları haline getiren bu insanları aç, susuz bırakan; sonunda açlıktan ölmemek için leş yemeye mahkûm eden mecburiyet ne idi?! Askerlerin yaylarının kirişleri bittikçe, kadınlarının saçlarını kiriş yaparak yurtlarını koruyan bu kah­raman millet, bu zulme müstahak mı idi? Konu şüphesiz bir “hak arama” değil, bir emperyal kuduzluk idi..

İTALYAN İŞGALİ

Stratejik Libya ve çevresindeki toprakların dramı, “Kartaca'nın imhası” ile bitmedi. 20'nci yüzyılda Libyalılar bir imha ve talan daha yaşa­dılar. YineRoma’dan planlanan bir talan..Öyle ki, etrafı 8 bin mil uzunluğunda tel örgülerle çevrilerek, koca ülke tarihin en büyük “esir kampı” haline getirildi. Kadın-çocuk-yaşlı farkı göze­tilmeksizin halk köy-köy, şehir-şehir meydanlarda toplanarak, makinalılarla tarandı. Anaların göz­leri önünde çocuklar süngülendi. Kocalarının gözleri önünde genç kadınlar, saçlarından sürüklenerek, malum maksatlarla meçhul istikametlere götürüldü. Uçsuz bucaksız çöller cesetlerle doldu. İnsan cesetlerinin üzerinden leş kartalları, leş kargaları uçuştu. Sadece sağları değil, ölüleri de kurşunladılar.

Alınan neyin intikamı idi? İtalya'nın Libya'da işi ne idi ki, bir “intikam”dan söz edilebilsin?. İngiltere'nin Mısır'da, Fransa'nın Cezayir ve Tu­nus'ta, İspanya'nın Fas'ta, İtalya'nın Libya'da hangi haklı maksatla bulunduklarının cevabı ve­rilmeden, dünya “hak”tan, “hukuk”tan bahset­memeli değil mi?. Tıpkı Fransızlar'ın Adana, Antep, Maraş ve Urfa'da; tıpkı İngilizlerin İstanbul'da; tıpkı İtalyanlar'ın Antalya'da hangi maksatla bulundukları sorusunun henüz sorgulanmadığı gibi..

Libya halk kahramanı “Ömer Muhtar” bu soruları İtalyan generali “Graziani”ye sordu. Bir de tarihi ders verdi: “Bana gelince” dedi; “Ben cellâtlarımdan daha uzun yaşayacağım!.” Öyle de ol­du. Bugün Graziani'ler unutuldu ama, Ömer Muhtar'lar sadece Libyalıların değil, bütün Müslümanlar'ın gönüllerinde yaşıyor..

REAGAN/ABD VE KADDAFİ

20'nci yüzyılın son çeyreğinde, Lib­ya üzerinde ABD projeli yeniden savaş oyunları oynandığını gördük..Hatırlayın!.Bu yeni oyunda “Reagan –ya da-ABD mi haklı yoksa Kaddafi mi?” sorusunun cevabı önemli değildi..Önemli olan, bu mazlum topraklar üzerinde savaş kartallarının yeniden uçuşmaya başlamasıydı..

Libya’da yaşanan “Son” olaylara gelince:

Neron, Caton ve Reagan’ın halefi bu defa “Kaddafi”..Hangisi daha acı verici, bunun değerlendirmesi sizlere ait..De­mek Libya'nın kaderi bu!. Reagan ve Caton olsun ya da Kaddafi, değiş­mez..Kader ağlarını örecek, yeni-yeni Kartaca dramları yaşanacak..

Bu defaki “ağıt”ı kim yazar? Daha doğrusu bu defa, dünyada ağıt yazacak kadar olsun vicdan sahibi kaldı mı, bilinmez..Ömer Muhtar’ın ruhaniyetine sığınarak..

Tarihte savaş ateşinin fitilini daima bir kişi çekmiştir ama, faturasını bütün insanlık ödemiştir..Libya halkına düşen, Ömer Muhtarların izinden yürümektir..